เจ้าเป็นของข้ามาตั้งแต่เกิด

เพราะสัญญาแลกเปลี่ยนที่มารดาของนางเคยทำไว้

เพียงแรกลืมตา... นางก็ไม่พ้นต้องตกเป็นคนของเขาแล้ว

o o o o o o o o o o

“...เพื่อรักษาความศักดิ์สิทธิ์แห่งพันธะสัญญาตำหนักเขาเร้นจันทร์ จากนี้จะไม่มีคุณหนูจางมี่ฮวนในโลกนี้อีกต่อไปแล้ว มีเพียงมี่ฮวนไร้แซ่... สัตว์เลี้ยงตัวใหม่ของเจ้าตำหนักเขาเร้นจันทร์”

“สัตว์เลี้ยงตัวใหม่หรือ!? ท่านบังอาจเกินไปแล้ว!” จางมี่ฮวนหมดความอดทนอดกลั้น คำพูดนั้นของเขา ใครกันเล่าจะทนฟังและยินยอมได้

หงอินเทียนคลี่ยิ้มบางเบาไม่สะทกสะท้านต่อความโมโหโทโสของนาง ทั้งยังเอ่ยยั่วต่อ

“เป็นสัตว์เลี้ยงไม่ดีเช่นไร วันๆ ช่างสุขสบาย มีหน้าที่แค่กินอิ่มแล้วก็นอน กับมาให้ข้าเรียกหาหยอกเย้าเล่นเท่านั้น”

“ไม่มีทาง!” จางมี่ฮวนกระแทกเสียง

“...เป็นของเล่นของข้าดีหรือไม่”

คนผู้นี้นี่!!

“ของเล่นไม้พลองอาถรรพ์ ผู้ใดเป็นเจ้าของต้องถูกทุบตีจนตัวตายดีหรือไม่เล่า!”

o o o o o o o o o o

ขอบคุณที่แวะมาอ่าน ฝากกดติดตามกันด้วยนะคะ